The Thai Hua School at Krabi Road, Phuket, is the oldest Chinese school in Thailand, founded in 1911.
The interior architecture of the building is quite spectacular, however the museum still lacks a lot. There are several rooms full of panels of information and DVD's of the history of Phuket but there are few actual exhibits. This will change over time and I saw definite improvements from my first visit in 2011, plus an increase in entrance fee to 200Baht which hopefully will be used to purchase more artefacts and antiques. If you visit the museum stop to look out of the windows to see a glimpse of backstreet Phuket. Learn more about Phuket on the Museum Website.
As you leave the museum follow the path by the 'Office' ( in July 2012 acting as a souvenir shop) down an alley of old fashioned wooden shophouses to the Museum Coffee Shop. (In July 2012 this was all shut as they were apparently waiting for an electricity supply).
เมื่อสมัย 90 ปีก่อน ประมาณปี พ.ศ. 2444 - 2456 จังหวัดภูเก็ตซึ่งอยู่ทางฝั่งทะเลตะวันตก เขตภาคใต้ของประเทศไทย อันมีพระยารัษฎานุประดิษฐ์ (คอซิมบี้) เป็นสมุหเทศาภิบาลมณฑล ได้มีชาวจีนฮกเกี้ยนหลั่งไหลเข้ามาอยู่จำนวนมาก และนับวันเพิ่มมากขึ้นเรี่อย ๆ ลูกหลานชาวจีนเหล่านี้ได้กันไปเรียนภาษาจีนตามศาลเจ้าและบ้านครูจีน มีบางกลุ่มส่งไปเรียนภาษาจีนที่ปีนัง หรือมณฑลฮกเกี้ยน ต่อมาได้มีชาวจีนกลุ่มหนึ่งได้ร่วมกันก่อตั้งโรงเรียนสอนภาษาจีนขึ้นอย่างจริงจังเป็นรูปแบบเรียกว่า "ซือซก" โดยได้ปรับปรุง จากโรงเรียนศาลเจ้าที่ถนนกระบี่ บนพื้นที่ประมาณ 2 ไร่ และต่อมาได้มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงทั้งชื่อโรงเรียน วิธีการสอนและหลักสูตรต่าง ๆ อย่างจริงจัง เมื่อปี พ.ศ. 2460 ได้ก่อสร้างอาคารเพิ่มเติมเมื่อปี พ.ศ. 2477 เป็นอาคารถาวรสวยงาม บริเวณถนนกระบี่ในปัจจุบัน จนมาเป็นโรงเรียนหัวบุ๋น โรงเรียนจุงหัว และโรงเรียนภูเก็ตไทยหัวตามลำดับ ในปี พ.ศ. 2491 ซึ่งกลุ่มผู้ก่อตั้งในยุคนี้ได้แก่ ต้นจิ้นหงวน (หลวงอนุภาษภูเก็ตการ) หงอฮั่นก๋วน (อุปัติศฤงค์) ตันเค้กิ้ว (ตันติวิท) อ๋องซิมผ่าย (ถาวรว่องวงศ์) แต่เฉ่งถอ (รักแต่ตระกูล) ตันเอ่งกี้ (ขุนวิเศษนุกูลกิจ) แป๊ะหยกเตี้ยว (ธารสิริโรจน์) อ๋องฮกซุ่น เป็นต้น คอบคุณ
http://www.phuketthaihua.ac.th/Info/SchoolHistory.html
Built in 1934, it is a splendid example of European-Sino-Thai architecture of the 1930s, when Phuket architecture began to depart from the Straits Settlements style. Reinforced concrete was used for canopies, brackets and a hanging staircase, while the decorative forms of the earlier period were also incorporated. The front gate was made of cast iron imported from Yates, Haywood & Co, Upper Thames, London. When the school moved out to a new, larger premises in the late 1990s, the Alumni Association initiated a project to conserve the old school building. Public archaeology in and around the building revealed the foundations of old classrooms, built in 1926. http://www.lestariheritage.net/phuket/webpages/pth01.html
The interior architecture of the building is quite spectacular, however the museum still lacks a lot. There are several rooms full of panels of information and DVD's of the history of Phuket but there are few actual exhibits. This will change over time and I saw definite improvements from my first visit in 2011, plus an increase in entrance fee to 200Baht which hopefully will be used to purchase more artefacts and antiques. If you visit the museum stop to look out of the windows to see a glimpse of backstreet Phuket. Learn more about Phuket on the Museum Website.
As you leave the museum follow the path by the 'Office' ( in July 2012 acting as a souvenir shop) down an alley of old fashioned wooden shophouses to the Museum Coffee Shop. (In July 2012 this was all shut as they were apparently waiting for an electricity supply).
No comments:
Post a Comment